El mundo
Ninguén en España xulgou a tantos menores como el, un Salomón de Granada que é xusto o que pensa: aos 17.000 rapaces que sentou no banco, Calatayud os condena a estudar, a debuxar unha banda deseñada, a limpar a rúa e até a vivir sen móbil.
Señor xuíz, veño entregarme.
Deille unha colleja ao meu fillo.
Confundir unha
colleja cuns malos tratos neste país é unha auténtica barbaridade. En calquera
caso, co que eu traballo é co outro: cando o neno pégalle a colleja ao pai. E
diso hai moito, cada vez máis. Empézase desobedecendo aos pais e golpeando ao
mestre e termínase indo a por o presidente do Goberno.
É máis difícil ser
pai hoxe?
E tamén ser fillo.
É moito máis difícil ser pai porque non temos a autoridade. Quitóunola
Zapatero: o dereito de corrixir de forma razoada aos nosos fillos suprimiuse en
2007. E o Mariano non o puxo. Aínda que logo lle pegue unha colleja na tele ao
neno... Hai un documento que eu poría na neveira: o artigo 155 do Código Civil,
que di que os fillos deben obedecer aos seus pais mentres permanezan baixo a
súa potestade e respectarlles sempre e contribuír segundo as súas posibilidades
ao mantemento da familia.
Si o neno non quere
acelgas, pómoslle hamburguesas.
Claro. E así nos
vai. Cando eu tiña catro anos e eran as dúas da tarde, os meus pais:
"Neno, cómeche a sopa". E o neno, que son eu: "Non ma
como". Pescozón ao canto e comíasche a sopa. Si non te comías a sopa, che
merendabas a sopa. E si non che merendabas, a sopa ceábascha. Así que ás dez da
noite a sopa estaba tomada... Agora chega o pai posconstitucional, que son eu
(porque eu, como persoa, son preconstitucional e como pai son
posconstitucional), co meu fillo de catro anos que di que non se quere tomar a
sopa. E eu dígolle: "Eu creo que che debes comer a sopa, porque si non entramos
nun período de anorexia prexudicial para a túa saúde. No entanto ti
decides". Total, que nin se come, nin se merenda, nin se cea a sopa. Ao
final tiramos a sopa e facémoslle ao neno un par de filetes con patacas fritas.
Vostede dixo que
somos o país máis parvo e bruto de Europa.
E si non o máis
bruto, o segundo máis bruto. A min non me fan falta os informes Pisa... A
sentenza que máis me doe ditar (e o chan ditar 25 veces ao ano) é condenar a
mozos de 15 anos que non saben nin falar, que che contestan uh, oh, ung, pois a
eses condénoos a aprender a ler... Eu, a eses pais que fomentan que os seus
fillos non vaian estudar, quitáballes o PER, a axuda familiar e o vivir do
conto. Si ti non cumpres coa túa obrigación, que é levar ao teu fillo ao
colexio, por que vai cumprir a sociedade contigo...
Deberes si ou
deberes non?
Deberes si, pero os
xustos. Os nenos teñen que xogar. E menos actividades extraescolares, cona, que
teñen unha axenda máis complicada que un ministro... E en canto lles dan as
vacacións métenmos en colonias de verán, que a moitos non lles gustan...
Pon penas en almíbar?
O 80% dos que
cometeron un delito non son delincuentes. Condénolles a ler, a estudar, a facer
un cómic, a limpar... Agora, que durmo igual de ben si condeno a un rapaz 10
anos. Xulguei uns 35 asasinatos, 115 violacións...
O caso máis terrible?
O primeiro caso que
tiven foi o de dous rapaces que mataron o pai xunto coa nai e o emparedaron.
Non eran profesionais, chegou o verán e aquilo empezou a cheirar... Quizais o
máis desagradable foi un crío de 14 anos que, por celos, colleu á filla da
noiva do pai, de cinco aniños, e deixouna caer a unha acequia. Á Garda Civil
díxolle que perdera á súa hermanita e levo aos gardas á outra punta do pobo.
Cando descubriron á nena, sóubose que estivo hora e media loitando por
agarrarse e morreu de esgotamento, afogada.
Cónteme unha
resurrección.
Un mozo que lle
pegou cinco tiros ao seu sogro e lle cortou o pescozo. Con 16 anos. Pero non era
un delincuente. Fixo unha errónea interpretación da xustiza. Recoñeceu os
feitos. Dicíame: "Don Emilio, eu vou facer o que vostede me diga, pero, se me volve a pasar o que me pasou, eu vólvoo a facer". Saíu, é pai de
familia, ten tres nenos estupendos e é un traballador impresionante.
E o xuíz que é
vostede a que condenaría ao adolescente que foi?
A internamento
[risas]. A iso condenoume o meu pai: a internamento e a traballos en beneficio
da comunidade. Suspendín oito en cuarto e reválida. Internoume en Campillo, un
reformatorio para ricos. Con 14 anos escapábame de clase, ía ao futbolín,
saía... Un día entrei nunha casa baleira e en fin...
Que hei de facer
para ter un fillo delincuente?
Darlle todo o que
pida, non darlle ningunha educación espiritual, non rifarlle nunca, facerlle
todo, porse do seu parte cando teña un conflito cos profesores...
O 75% da xente o primeiro que fai ao levantarse e o último antes de deitarse é mirar o móbil.
Vouche a contar
algo: teño internadas a nenas porque un día foron castigadas sen móbil e elas
maltrataron ás súas nais con lesións graves. Nais co nariz roto. E dous con
intentos de suicidio por estar sen móbil... Creo que hai que violar a
intimidade dos nosos fillos. Antes, os nosos pais rexistrábannos os caixóns,
agora hai que mirar o que fan co móbil... O caso é que non nos pillen.
Que dano faille un
pai créndose amigo do seu fillo?
Pois deixalo orfo.
Cantos dos seus
rapaces salvaríanse si os seus pais tivesen diñeiro?
Moitos. Máis da
metade.